مهدیه بهارمست: در تمام عرصه‌ها به حق و حقوق زنان اجحاف قائل شده‌اند، وقتی با سعیده جعفری مصاحبه کردم بیشتر سعی ام بر این بود که از موفقیت‌های یک زن نام آور در ورزش کبدی و کسب مدال طلا پرافتخار او حرف بزنم که با مشکلات عدیده پیش روی او مواجه شدم و تصمیم گرفتم از مشکلات پیش روی او صحبت کنیم تا برسیم به بی توجهی مسئولان؛ گپ و گفت سعیده جعفری عضو تیم ملی کبدی ایران با دیباچه را بخوانید :

شما در بازی‌های آسیایی جاکارتا 2018 در ورزش کبدی موفق به کسب مدال طلا شدید، با چه مشکلاتی رو به رو بودید؟

بنده برای موفقیت با مشکلات زیادی مواجه شدم، تقریبا هشت ماه در شهرها و استان‌های مختلف در اردو به سر میبردیم،در این زمان مسابقات تدارکاتی هم در هند برگزار شد و ما در تمام این هشت ماه از خانواده دور بودیم؛ با وجود تمام این سختی‌ها مدال طلا را برای خوشحالی مردم کسب کردیم.

از چند سالگی وارد عرصه کبدی شدید و چند سال است که تمرین می‌کنید تا توانستید به این مدال طلا برسید؟

من از سال 87 به صورت جدی وارد ورزش کبدی شدم و در سال 88 هم به اردوی تیم ملی دعوت شدم و از سال 93 عضو تیم ملی کبدی شدم، تقریبا چهارسال است که منتظر چنین اتفاقی بودم، چون من در بازی‌های آسیایی 2014 هم شرکت کردم و موفق به کسب مدال نقره شدم، بعد از آن مدام در حال تمرین کردم بودم تا به امروز...

تحصیلات شما ارتباطی با رشته ورزشی شما دارد؟

بله، بنده دانشجو کارشناسی ارشد آسیب شناسی هستم.

تا حالا شده بعنوان زن بودن از موفقیت جا بمانید؟

درسته ما بعنوان زن در رشته‌های ورزشی با محدویت‌های زیادی رو به رو هستیم مخصوصا نوع پوشش ما که کاملا باید پوشیده باشیم ولی این محدودیت نتوانست بر همدلی و روحیه مصمم ما غلبه کند، هرچند حفظ ارزش‌ها برای بسیار مهم و ارزشمند بود.

مسئولان چه وعده‌های به شما دادند؟

بنده در این مدت مورد حمایت اداره یکی از مسئولان اداره کل استان فارس نبودم ولی از رئیس هئیت کبدی تشکر می‌کنم که جای این مسئولین را برای من پر کرده است، این حمایت‌ها و وعده وعید‌ها باید قبل از کسب مدال طلا باشد، برای استمرار موفقیت نیازمند حمایت بیشتری از جانب مسئولانیم، زمانی بود بنده هزینه بلیط پروازم را نداشتم ولی یکی از مسئولان اداره کل استان بنده را چندین ساعت پشت درب دفترشان معطل کردند چرا که سرشان شلوغ بود، همه حمایت‌ها مالی نیست و ما درخواست مالی خلاف عرف نداشتیم آنها با رفتارشان به من بی‌احترامی کردند.

چهارسال پیش به یکی از بازیکنان تیم ورزشی که مدال کسب کردند، سهمیه سکه‌های طلای انفرادی را دادند ولی به صرف زن بودن ما چنین سهمی بهمان تعلق نگرفت در صورتی که ما هم مثل دیگر بازیکنان مرد از خانواده خود دور بودیم و سختی‌های را متحمل شدیم که این رفتار در خور شخصیت ما زنان ورشکار نیست؛ ارزش مدال طلای کبدی و این تاریخسازی را می‌شود با هم رده بودن در جوایز فردی یکی کرد.

مدیر استان چه حمایتی را میتوانست انجام دهد و نداد؟

حمایت‌های مالی و ایاب ذهاب که وظیفه آنان بود ولی انجام ندادند همین طور که قبل‌تر گفتم رئیس هئیت کبدی و خانواده از من حمایت کردند، و متاسفانه اداره کل حق الزحمه من را هم پرداخت نکرد، درصورتی که این سهمیه بعنوان سهمیه ملی پوشان برای اداره کل استان است، از نظر رفتاری هم برخورد مناسبی نداشتند بنده در دوره مسابقات قبل تنها مدال آور استان فارس بودم و این دوره تنها مدال آور زن استان فارس هستم، فدراسیون با اینکه بودجه ندارد ولی از نظر روحی و روانی تیم کبدی را حمایت می‌کند اما مشکل تیم کبدی اداره کل استان فارس است به محض برگشت از مسابقات به ایران تازه آغاز درگیری‌ها با استان فارس شروع می‌شود زیرا که هیچگونه حمایتی از ما نمی‌کنند، مالی که هیچ حتی انرژی مثبت هم به تیم کبدی نمی‌دهند.

در این مدت ارگانی بود که از شما حمایت کند؟

خیر، تنها مسئولی که از ما با تمام جان و دل حمایت کرد رئیس هئیت کبدی و خانوادم بودند.

الان به چه شغلی مشغول هستید؟

بنده در حال حاضر بیکار هستم، چهار سال پیش با مدرک فوق دیپلم رفتم اداره کل ورزش جوانان فارس و درخواست شغل دادم در آن زمان به من گفتند باید لیسانس بگیری تا بتونی در اینجا کار کنی، حال که داشنجوی فوق لیسانس هستم شغلی برای من در نظر ندارند، درصورتی که هم رشته تحصیلی، هم تجربه کاری و مدال افتخار من با کار مطابقت می‌کند ولی الان اگر از من درخواست کنند کارمند اداری بشوم قبول نمی‌کنم.